In 2016 nam ik ontslag na zeven jaar werken. Ik had het idee een lange wandeling te gaan maken door Engeland langs de Pennine Way. Helaas merkte ik meteen op de eerste dag dat het niet goed zat in mijn hoofd. Het idee geen werk te hebben gaf me steeds het gevoel op de verkeerde plek te zijn, dat ik thuis moest zijn om mijn zaken op orde te krijgen. Toen ik thuis kwam, raakte ik verzeild in een van de laagste periodes uit mijn leven. Het zoeken naar werk, het steeds weer nee horen, de onzekerheid of het ooit weer goed zou komen, de twijfel over of ik wel de juiste beslissing had genomen. Een paar maanden later vond ik toch weer werk. Het was inmiddels 2017 en die wandeling bleek nog ergens achter in mijn hoofd te zitten. Hij wilde maar niet weg, steeds weer herinnerde ik me alle voetstappen die ik niet gezet had. Het werd mijn spookpad tot ik in 2019 besloot de Pennine Way alsnog te gaan voltooien.
